Ο δρόμος που με έφτιαξε.

 Ποια είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία στην Ελλάδα;

Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η αόρατη αναπηρία: όχι το σώμα, αλλά οι αντιλήψεις γύρω μας.
Η έλλειψη πρόσβασης, η υποστήριξη που συχνά λείπει, οι χαμηλές προσδοκίες, η υποτίμηση της προσπάθειας.
Και πάνω απ’ όλα, η απουσία ουσιαστικής αναγνώρισης—even των κορυφαίων αθλητών.

 Τι σε πληγώνει περισσότερο σε αυτή την πραγματικότητα;

Όταν φτάνεις στην κορυφή του κόσμου και η κοινωνία σε βλέπει σαν «παράρτημα» του αθλητισμού.
Αυτό πονάει.
Όχι για το «εγώ», αλλά γιατί ξέρω ότι πίσω μου υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που ζουν το ίδιο.

---

 Ποια είναι τα ιδανικά που σε καθοδηγούν;

Τρία πράγματα:

1. Αξιοπρέπεια, σε όλα.
2. Πειθαρχία, όχι για να εντυπωσιάσω, αλλά για να εξελίσσομαι.
3. Ανθρωπιά, επειδή όλοι κουβαλάμε μάχες που δεν φαίνονται.

---

 Πώς σε επηρέασε η ψυχολογία στη ζωή και στον αθλητισμό;

Με δίδαξε να ακούω.
Να παρατηρώ τις σκέψεις μου, τις αμφιβολίες μου, την κούραση, τον θυμό, τον φόβο.
Με δίδαξε επίσης ότι η αντοχή δεν είναι μόνο στα πόδια—είναι στο μυαλό.
Η ψυχολογία μου έδωσε ένα δεύτερο βλέμμα στη ζωή:
πιο ώριμο, πιο σταθερό, πιο ανθρώπινο.

---

➤ Τι σημαίνει για σένα η φοίτηση στο ΑΠΘ;

Είναι μια υπόσχεση στον εαυτό μου.
Ότι ποτέ δεν σταματάω να εξελίσσομαι.
Είναι η απόδειξη ότι η μάθηση δεν έχει ηλικία και ότι η ζωή έχει πολλά “δεύτερα ξεκινήματα”.
Κάθε μάθημα, κάθε σελίδα, είναι και μια νίκη.

---

➤Και η εγγραφή σου στην APA;

Είναι τιμή.Αυτο είναι του ΑΠΘ και το επίπεδο που έχει σαν οντότητα να γίνεσαι δεκτός στην άλλη μεριά του Ατλαντικού

.  

---

➤ Ποιο ήταν το μεγαλύτερο κέρδος από τον στίβο;

Ο στίβος με δίδαξε:
• πώς να χάνω
• πώς να κερδίζω
• πώς να μην τα παρατάω
• πώς να σηκώνομαι
• πώς να σκέφτομαι
• πώς να σέβομαι τον εαυτό μου
Είναι το σχολείο της αντοχής.
Και το σχολείο της ζωής.

---

➤ Πώς συνδυάζεις δουλειά, οικογένεια, σπουδές και πρωταθλητισμό;

Με δυσκολία.
Αλλά και με πάθος.
Είμαι εργαζόμενος, πατέρας, παππούς, φοιτητής και αθλητής.
Κάθε ρόλος μου ζητάει κάτι διαφορετικό, αλλά όλοι μαζί με ολοκληρώνουν.
Κουράζομαι; Ναι.
Αλλά η πλήρωση που νιώθω δεν συγκρίνεται με τίποτα.

---

➤ Ποια στιγμή της ζωής σου σε ορίζει περισσότερο;

Η στιγμή που κατάλαβα ότι δεν πρέπει να αποδείξω τίποτα σε κανέναν.
Ο μόνος άνθρωπος που πρέπει να νικήσω είναι ο χθεσινός εαυτός μου.

---

➤ Πώς βλέπεις τον εαυτό σου στο μέλλον;

Να συνεχίζω να μαθαίνω.
Να τρέχω όσο μπορώ.
Να στηρίζω όσους έρχονται μετά από εμένα.
Να γράφω, να μιλώ, να δίνω φωνή σε όσους δεν έχουν.

---

➤ Αν μπορούσες να πεις κάτι στον 20χρονο εαυτό σου, τι θα ήταν;

«Μην φοβηθείς να κουραστείς.
Μην φοβηθείς να πιστέψεις.
Θα τα καταφέρεις πιο πολύ απ’ όσο νομίζεις.»

---

➤ Τι θέλεις να μείνει από σένα σε όσους σε διαβάσουν;

Ότι η ζωή δεν μετριέται με τα εμπόδια αλλά με το πείσμα.
Ότι η αναπηρία δεν μειώνει την αξία κανενός.
Και ότι, ναι, ένας άνθρωπος μπορεί να είναι ταυτόχρονα:
εργαζόμενος, πατέρας, παππούς, φοιτητής, αθλητής και άνθρωπος με όνειρα.

---

Ειναι μια ασκηση απο το τμημα ψυχολογιας του πανεπιστημιου ΑΠΘ και στο μαθημα Μεθοδολογια ερευνας.